77 yaşında ki Halk Ozanı İbrahim Armutcuoğlu, katıldığı önemli toplantılarda, düğünlerde, özel günlerde ve misafirliklerde hemen o ana uygun olarak, hiç hazırlanmadan ve içine doğduğu gibi söylediği dörtlüklerle kendini tanıtmayı başardı ve ilçe halkının takdirini kazandı.
Şiir ve doğaçlamaları ile Türkiye’de birincilikler kazanan İbrahim Armutçuoğlu, muhabirimize yaptığı açıklama da, köyü Kemallı’da 1952 yılında doğal afet yaşandığını ve ilk doğaçlamasını bu afetten etkilenerek uyarladığını söyledi. namı diğer Karakelek, şiir ve doğaçlamaları ile birçok ödül aldığını ifade ederek, Sungurlu’yu en iyi şekilde temsil etmeye çalıştığını vurguladı.
Kemallı köyünde çiftçilikle uğraştığını ifade eden Armutcuoğlu, davetler üzerine özel günlere katıldığını ve elinden geldiğince o ana uygun olarak dörtlüklerini sıraladığını dile getirdi.
İbrahim Armutcuoğlu, “Kemallı köyünde 1944 yılında dünyaya geldim ve köyümde halen çiftçilikle uğraşıyorum. İlkokul mezunuyum. Köyümü ve yaşamayı seviyorum. Hobi olarak doğaçlama, şiir, mani, türkü ve dini sözler hazırlıyorum. İlkokula giderken Kemallı Köyünde 1952 yılında doğal afet (dolu yağışı) meydana geldi. Yaşanan bu olay beni çok etkilemişti. Ve ilk doğaçlamamı bu afetle ilgili yazdım. Daha sonra farklı doğaçlamalar, şiirler, maniler, türküler ve dini sözlerle devam ettim.
Yazdığım bazı doğaçlama ve şiirler dereceye girdi ve ödüller aldım. Bende düşünme yok bir şey söyle dediklerinde anlık hazırlıyorum. Programlara davet ediliyorum şiir ve doğaçlamalar yapıyorum. Hobi olarak yaptığım bu işimi çok seviyorum. Desteklerini esirgemeyen tüm hemşehrilerime teşekkür ediyorum.” diye konuştu.
“KARAKELEK” ADI NASIL KONULDU?
Aşık İbrahim Armutçuoğlu, “Karakelek” adının nasıl konulduğunu şöyle anlattı: “Kemallı köyünde eskiden ‘Şakirbey’ adıyla kavunu çok ünlüydü. Babam İlyas’ta köyde tarlamıza kavun ekerdi. Ben o zamanlar tarlada bostan beklediğim için güneşin anlında kararmıştım. Ben 6-7 yaşlarında tarlada kavun topladıktan sonra Yozgat’tan Ali Çiçek adında tüccar kavunları almaya geldi. Tarlada topladığımız kavunları tüccarın kamyonuna doldurduk.
Daha sonra kendime ayırdığım ‘kelek’ denilen kavunun küçüklerini tüccarın kopararak topladığını görünce ağlamaya başladım. Tüccar ağladığımı görünce para verdi, ama ben susmadım. Sonra köyün yaşlılarından Edip ağa yanımıza geldi. Olayı öğrenince tüccara kendi gibi küçük kara keleklere ağlıyor dedi. O olaydan sonra adım karakelek olarak anılmaya başladı. Bende şiirlerimde karakelek mahlası olarak kullanmaya başladım.”
YORUMLAR