Tohum saç, bitmezse toprak utansın, hedefe varmayan mızrak utansın.
Hey gidi küheylan koşmana bak sen,
çatlarsan doğuran kısrak utansın.
Eski çınar şimdi noel ağacı,
Dallarda iğreti yaprak utansın,
Ustada kalırsa bu öksüz yapı,
Onu sürdürmeyen çırak utansın,
Ölümden ilerde varış dediğin,
Geride ne varsa bırak utansın,
Ey bin bir tane de solmayan tek renk,
Bayraklaşamıyorsan bayrak utansın!
Üstat Necip Fazıl Kısakürek, ne güzel ve ne anlamlı söylemiş. Tamda günümüze uyarlanmış. Başlığına da ‘UTANSIN’ demiş. Utanmaz onursuz sayılacak yada gülünecek bir duruma düşmektir. Yaptığında pişmanlık duymaktır. Utanmak sıkılmaktır. Şu günlerde devletimize, milletimize yapılanları görünce insan konuşmadan, tepki veremeden duramıyor. İçte ve dışta ülkemizi istemeyen sevmeyen o kadar hain var ki, anlatmakla, yazmakla bitiremeyiz.
Artık dışta ki havlayanlara alıştık. Amma velakin bu ülkenin nimetlerinden en iyi şekilde yararlanıp dışarda ki Ermenilerden, Yahudilerden, masonlardan ve Hristiyanlardan daha çok zarar vermektedirler. Nedir beyler bu kininiz, gareziniz istemez tavırlarınız. Neyiniz eksik? Katınız, yatınız, özel uçaklarınız, lüks arabalarınız bir eliniz yağda bir eliniz balda değil mi? Bu güzelim Cennet vatan için ne yaptınız, seksen yıldır yan gelip yattınız. Hep içip içip nara attınız, Artık sahte milliyetçiliklerinizden, sahte demokratlığınızdan, sahte sağ ve solculuğunuzdan tiksiniyoruz. Dün en tepede olup, sırtımıza binip çeşitli yalan ve dolanlara bizleri kandırdığınız yeter. Dün en tepedeyken elinizden makam ve mevkiler gidince birer vatan haini, birer canavar oluyorsunuz. Çukurdan da çukur oluyorsunuz.
Sizlerin hiç çocukları bu vatan için Şehit veya Gazi oldu mu? Kerpiç bakımsız evlerinize bir Türk Bayrağı asıldı mı? Ama sizler o duyguyu, o ruhu, o inancı bilemezsiniz. İçinizde ne iman, ne de bayrak sevgisi mevcuttur. Bizi bize bırakın, biz sizin gibi debdebeli, şaşalı, lüks içinde yaşamak istemiyoruz. Sadece inancımızla, imanımızla, sade bir hayat yaşamak istiyoruz. Lütfen manevi değerlerimize el uzatmayın. O kirli ellerinizi üzerimize değdirmeyin. Bize burayı yurt kılan Alparslan’ları, Fatih’leri, Atatürk’leri rahat bırakın. Duygu sömürüsü yaparak, yalanlarınız artık inandırıcı olmuyor. Mızrağınız çuvallara sığmıyor. Onların bırakmış olduğu emanetlere saygılı davranın. Onların kanları ile almış olduğu bu Cennet vatanı gelin birlikte koruyalım.
Komşumuz Ayasofya için yas tutarken bayrakların yarıya indirirken, Bayrağımızız yakarken, papa ‘içim yanıyor’ derken size, sizlere ne oluyor? O için yanan papaya şu soruyu sorsak ne cevap verebilir; Filistin’de, Arakan’da, Somali’de, Fas’ta, Tunus’ta, Cezayir’de, Mora’da, Irak’ta, Suriye’de, Mısır’da insanları aç susuz öldürürken, oluk oluk kan akıtırken, Müslümanların Camilerini kiliselere çevirirken Kudüs’ü İsrail’in başkenti ilan ederken hiç için yandı mı? Acaba bunu neye dayanarak yaptınız? Biz Hz. İsa aleyhi salama da, Hz. Musa aleyhi salama da ve onların kutsal kitapları İncil’e de Tevrat’a da inanıyoruz. Hiçbir kutsal kitapta Allah insan ve canlı öldürmeyi emretmiyor.
Adaletli olmayı, Hak ve hukuku gözetmeyi, her canlıyı Allah’ın birer kutsal emaneti olarak görmeyi emrediyor. İnsanları tanıdıkça hayvanları daha çok sevmeye başladım. Dün siyah dediğine bugün beyaz diyenler, bizleri kaç yıldır kandırdınız. Hala da kandırmaya uğraşıyorsunuz. Sonuç ne olur biliyor musunuz? Benim lafım inanan insanlara ya da inanmış görünüp inanmayanlara (münafıklara) bu toprağın bir de altı var. Acaba orda nasıl hesap verebiliriz?
Tabi ki inanıyorsak, tabi ki inanıyorsanız
YORUMLAR